انا فتحنا لک فتحا مبینا

برای فتح دلها باید قلب فتح شده ای داشته باشی، باید بتوانی دلت را به سوی حق روانه کنی.

در فتح المبین غربتی که در شلمچه به سراغت می آید وجود ندارد، اینجا شاد ِ شادی !

حقیقتاً اینجا فتح الفتوح دل است.

قطعه ای از بهشت است.

اينجا، يادمان شهداي عمليات غرورآفرين فتح المبين است.

 روز دوم اردوی راهیان نور با آرامش فتح المبین آغاز شد و با دلهای طوفانی از فکه گذشت و به کانال کمیل رسید.

شنیده بودم فکه مثل هیچ جا نیست .

شنیده بودم "فکه فقط فکه است"

اما اکنون که دل به این خاک تف دیده سپردم با همه وجود حس می کنم این واقعیت را که فکه تنها فکه است و بس.

اینجا قربانگاه اسماعیل های تشنه لب است!

فکه مفهوم «العطش» را بهتر از هر جای دیگر درک کرده است!

رمل های داغ و تشنه ی فکه با خون گردان کمیل فقط اندکی از عطش خود را سیراب کرد!

فکه تشنه ترین عاشق است.

"فکه فقط فکه است"

فکه را کسانی فهمیدند که از هواهای نفسانی و از خویشتن خویش تهی شدند.

اینجا وادی مقدسی است که «فاخلع نعلیک» آن ندای فرمان از جان گذشتگی است.

فکه را سوغاتی جز قمقمه ای خالی و سوراخ ، پلاک های خون آلود و میدان های روان مین نیست.

فکه را نباید شنید باید دید و دریافت.

بگذاریم و بگذریم این داغ جگرسور را.

اما مگر می توان گذشت. هنوز اشک هایت از داغ فکه خشک نشده که به کانال کمیل می رسی.

یادمان شهدای کانال کمیل و حنظه گویای همه چیز هست، تابلویی که بر روی آن نوشته شده «امروز روز پنجم است که در محاصره هستیم، آب را جیره‌بندی کرده‌ایم، عطش همه را هلاکت کرده است، همه را جز شهدایی که حالا کنار هم در انتهای کانال کمیل خوابیده‌اند.»

 وجب به وجب کانال کمیل با زائران حرف می‌زند.

 شهدای کانال کمیل و حنظه درس مقاومت و ایستادگی به ما دادند و ما را شرمنده از این همه وادادگی در مقابل نفس سرکش.