به گزارش روابط عمومی، حجت‌الاسلام والمسلمین عصاری در اولین جلسه درس اخلاق عمومی طلاب مدرسه علمیه فائزات که در آمفی تئاتر شهید بهشتی برگزار شد، به بیان اهمیت علم و ضرورت علم‌آموزی پرداخت و با نقل احادیثی در مورد ارزش علم‌آموزی گفت: نفس طلب علم، نسبت به مشاغل دیگر یک ارزش است.

این استاد اخلاق حوزه افزود: حضرت رسول صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: «كُنْ عَالِماً أَوْ مُتَعَلِّماً أَوْ مُسْتَمِعاً أَوْ مُحِبّاً لَهُمْ وَ لاَ تَكُنِ اَلْخَامِسَ فَتَهْلِكَ؛ یا عالم یا یادگیرنده علم، یا شنونده و یا دوستدار اهل علم باش و قِسم پنجمی نباش که هلاک می‌شوی».

حجت‌الاسلام والمسلمین عصاری بیان داشت: حضرت محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در حدیثی دیگر فرمودند: «إنَّ طالِبَ العِلمِ لَيَستَغفِرُ لَهُ كُلُّ شَيءٍ حَتّى حِيتانُ البَحرِ؛ همه اشياء، حتى ماهيان دريا براى جوينده دانش آمرزش مى‌طلبند».

وی با بیان اینکه در میان علوم، ارزش علوم اسلامی از ارزش بالاتری برخوردار است، تصریح کرد: پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌فرمایند: «العلم علمان، علم الادیان و علم الأبدان فبعلم الأدیان حیاة النّفوس و بعلم الأبدان حیاة الأجساد و اعلم انّ الادیان اشرف من الأبدان و حراسة الأدیان أوجب من حراسة الأبدان؛ علم بر دو گونه است: علم دین و علم بدن. حیات روح بوسیله علم دین و حیات جسد بواسطه علم بدن است و بدان که دین بر جسد شرافت دارد و نگهداری دین از نگهداری بدن لازم ‏تر است».

استاد اخلاق حوزه خاطرنشان ساخت: کسانی که توفیق ورود به تحصیل و تعلیم علوم اسلامی را پیدا می‌کنند، بدون شک توفیق الهی نصیب‌شان شده است و در واقع با انتخاب و گزینش خداوند و اولیای الهی در این راه گام نهاده‌اند.

حجت‌الاسلام والمسلمین عصاری در ادامه با بیان احادیثی عوامل موفقیت در مسیر علم‌آموزی را برشمرد و افزود: داشتن نیت خالص و انگیزه الهی از جمله موارد موفقیت در مسیر علم آموزی است، چنانچه در روایت آمده است: «مَن عَلِمَ لله و علّم لله و تعلّم لله دُعِیَ فی ملکوتِ السماوات عظیما».

وی، داشتن جدیت در تحصیل و تربیت نفس و امور معنوی را از دیگر موارد موفقیت در مسیر علم آموزی دانست و گفت: حضرت امیر المومنین علی علیه‌السلام فرمودند: «مَن نَصَبَ نَفسَهُ للنّاسِ إماما فليَبدأ بتَعليمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعليمِ غَيرِهِ ، و ليَكُن تأديبُهُ بسِيرَتِهِ قَبلَ تأديبِهِ بلِسانِهِ ، و مُعَلِّمُ نَفسِهِ و مُؤدِّبُها أحَقُّ بالإجلالِ من مُعَلِّمِ النّاسِ و مُؤدِّبِهِم؛ هر كه خود را در مقام پيشوايى مردم قرار دهد بايد پيش از تعليم ديگران، به تعليم خود بپردازد و پيش از آنكه به زبانش تربيت كند، با رفتار خود تربيت نمايد و كسى كه آموزگار و مربّى خود باشد بيشتر سزاوار بزرگداشت است تا آن كه آموزگار و مربى ديگران است».