دست‌نوشته‌ای از شهید احمدرضا احدی

رتبه اول کنکور پزشکی دانشگاه شهید بهشتی

شهادت: 1365 کربلای ۵  شلمچه

مزار: ملایر

دنیا همه اش غرور است، خودنمایی است، ریاست.

دنیا همه اش شرک است؛ آن هم دنیای اعمال ما.

وقتی همه چیز حتی محبت‌ها و عداوت‌ها برای خدا شد، وقتی که غم‌ها و شادی‌ها برای خدا شد، وقتی که گریه‌ها و خنده‌ها برای خدا شد، وقتی که سکوت و فریادها برای خدا بود، وقتی همه اش خدایی بود نه شیطانی، دنیا جلوه اش عوض می‌شود.

اما حالا که اینطور نیست. دنیا همه اش کجی است، همه اش شرک است.

ما همه دروغگوییم، در گفته هایمان، در تعریف هایمان دم از شهادت می‌زنیم، اما در میدان جنگ پاهایمان می‌لرزد. ما دروغ می‌گوییم. وقتی کارها برای خدا بود، وقتی شیطانی نبود، وقتی ذره ای ناپاکی، ذره ای ریا، ذره ای خودنمایی در کار نبود، وقتی در کارها عشق به خدا بود، دنیا عوض می‌شود.

این همه رنج‌ها که می‌کشی، این همه زخم‌ها که می‌خوری، این همه ناملایمات که می‌بینی، اگر برای خدا نباشد، هیچ است، هباء است.

گفتنت، شنیدنت، رفتن و آمدنت، بودن و نبودنت، خندیدن و گریستنت، خوشحال و غمگین بودنت، فریادت، سکوتت، کدامش برای خداست؟

هیچ کس نیست. هیچ چیز نیست. در میقات وجود خسی هم نیست. همه اش خداست. همه چیز خداست.

دوستی ها، عداوت ها، حرکات و سکنات، همه چیز و همه چیز خداست. هر خوبی، هر قوه ای و هر مؤثر در وجودی هست، خداست.

در بندی خان- عراق

26 مرداد 1364.

متن تنها وصیت نامه به جا مانده از شهید احمدرضا احدی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

فقط، نگذارید حرف امام به زمین بماند همین

حدود یک ماه روزه قرض دارم تا برایم بگیرید و برایم از همگی حلالی بخواهید

والسلام
کوچکترین سرباز امام زمان(عج)
احمدرضا احدی

تصویر خبر