به گزارش روابط عمومی، خانم زهرا مهرجویی مدرس حوزه و دانشگاه، عضو شورای انجمن تاریخ معاونت پژوهش جامعه‌الزهرا سلام‌الله‌علیها به مناسبت سالروز ولادت باسعادت امام جعفر صادق علیه‌السلام طی یادداشتی با عنوان "پیروانی زینت بخش"، نوشت:

مکاتب مختلف اسلامی و غیراسلامی در سده‌های گوناگون، عالمان و بزرگان زیادی را به خود دیده است که هرکدام زینت بخش محافل درسی خود بودند.

مکتب شیعه اثنا عشری پس از گذشت هزار و چند صد سال همیشه به زعامت رهبری چون صادق آل محمد علیه‌السلام به خود می‌بالد. ستاره ای درخشان در میان چهارده ستاره از خاندان نبوت؛ عالمي که تمامی بزرگان مکاتب هم‌عصر خویش به تقدم و اعلمیت ایشان اذعان داشتند.

این مکتب و این مذهب زمانی ویژه‌تر می‌شود که پیروانی منحصر به فرد داشته باشد. پیروانی زلال، شبیه به رئیس و مقتدای‌شان.

یکی از دغدغه‌های اصلی امام صادق علیه‌السلام رفتار و کردار شیعیان بوده و هست، زیرا که اینان منعکس‌کننده ماهیت مذهب شیعه‌اند، آنجا که می‌فرمود: "کونوا لنا زینا و لا تکونوا علينا شینا؛ مایه زینب و افتخار ماباشید نه باعث ملامت و سرزنش".(۱) یا آنجایی که به شقرانی فرمود: "ای شقرانی اعمال نیك از همه نیكو است، ولی از تو نیكوتر است چون به ما نسبت داری (و شیعه ما هستی) و كارهای زشت از همه زشت است ولی از تو زشت‎تر است چون منتسب به ما هستی". (۲)

و یا در آن هنگام که اصحاب را به زهد و تقوی و راستگویی و غیره دعوت نموده بر آن تاکید می‌کرد با این استدلال که هر گاه کسی از شما به این صفات و اخلاق نیک پایبند باشد، مردم می‌گویند: این «جعفری مذهب» است و این مرا شادمان می‌سازد و از بابت آن شاد می‌شوم و می‌گویند: این است روش ادب [و تربیت] امام صادق علیه‌السلام، ولی اگر برخلاف این باشد، گرفتاری آن به من می‌رسد و گفته می‌شود که این هم اثر تربیتی جعفر صادق است (۳).

به راستی آیا امروز ما زینت‌بخش و مورد افتخار و شادمانی حضرت صادق علیه‌السلام هستیم؟؟

۱.اصول کافی، کلینی، ج۲ ص۷۷.

۲.مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴ ص۲۳۶.

۳.وسایل الشيعة، حرعاملی، ج۸ ص۳۸۹.

تصویر خبر