سیمای درخشان حضرت ابوطالب علیه السلام

نام ابوطالب، (عمران) است و بعضی او را (عبدمناف) نامیده اند. چون فرزند بزرگش (طالب) بود، او را ابوطالب خواندند. وی 35 سال قبل از تولد پیامبر اسلام(ص) در مکه معظمه در خانواده ای برجسته و خدا شناس دیده به جهان گشود. او با عبدالله پدر پیامبر(ص) برادر بود. پدرش (عبدالمطلب) جد پیامبر اسلام است که همه قبایل عرب وی را به عظمت و بزرگواری می شناختند و از او به عنوان مردی با کفایت و مبلغ ایین توحید ابراهیم یاد می کردند. عبدالمطلب، چنان مورد توجه دنیای ان روز بود که او را با لقب (سید البطحاء) اقای سرزمین مکه و حومه ان و (ساقی الحجیج) اب دهنده حاجیان خانه خدا و (ابوالساده) پدر بزرگواریها و (حافر الزمزم) ایجاد کننده چاه زمزم می خواندند. عبدالمطلب در حفظ و حراست وجود مبارک حضرت محمد(ص) بسیار کوشا بود. شیعه و اهل سنت بر این حقیقت معترف اند.

حضرت ابوطالب علیه السلام یاور و حامی پیامبر اعظم صلی الله علیه و اله

حمایت ابوطالب از پیامبر صلی الله علیه و اله در دوران بعثت از ان جا اغاز شد که وقتی در روزهای اغازین انتشار اسلام، پیامبر صلی الله علیه و اله و پیروانش در حال نماز خواندن بودند. ابوطالب جعفر را هم به تبعیت از انان فرستاد. در طول سال های دعوت پنهان، مشکلات قابل توجهی برای پیامبر صلی الله علیه و اله پیش نیامد؛ اما به هنگام دعوت اشکار، از سال سوم به بعد، نقش ابوطالب در حمایت از پیامبر صلی الله علیه و اله نمود بیشتر و مصادیق بارزی یافت. دشمنی قریش با پیامبر صلی الله علیه و اله از زمانی اغاز شد که پیامبر صلی الله علیه و اله در مقاطع مختلف مردم را به اسلام دعوت می کرد و به بدگویی بتان می پرداخت. از این رو، قریشیان زبان به گلایه گشودند و به شکایت از پیامبر صلی الله علیه و اله نزد ابوطالب امدند و ابوطالب هر بار به شکلی با قریش سخن گفت و انها را برگرداند.

ایمان حضرت ابوطالب علیه السلام

در برخی از کتب اهل تسنن جملاتی درمورد ابوطالب دیده می شود که حکایت از کم لطفی یا بی لطفی یا کینه نویسندگان ان کتاب ها نسبت به شخصیت حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام دارد. جای شک نیست که اگریک دهم گواه هایی که بر ایمان و اسلام ابوطالب امده است، درباره یک فرد دیگرامده بود، همگی از سنی و شیعه، بالاتفاق اسلام و ایمان او را تصدیق می کردند؛ اشعار و سروده های ابوطالب کاملا بر ایمان و اخلاص او گواهی می دهد. اشعار ابوطالب گنجینه ای علمی و ادبی است که دارای مضامین عالی توحیدی می باشد.

لیعلم خیارالناس ان محمدا/نبی کموسی و المسیح بن مریم

اتانابهدی مثل ما اتیا به/فکل بامرالله یهدی و یعصم.

اشخاص شریف و فهمیده بدانند که محمدصلی الله علیه و اله بسان موسی و مسیح، پیامبراست. او هدایت را برای ما به ارمغان اورد، همان گونه که مسیح و موسی و تمام پیامبران به فرمان خدا مردم را راهنمایی و از گناه باز می دارند. پایه اعتقاد او به فرزند برادر، تا ان حد است که او را همراه خود به مصلی برد و خدارا به مقام او قسم داد و باران رحمت طلبید. وی در راه حفظ رسول خداصلی الله علیه و اله از پای ننشست و سه سال زندگی در شکاف کوه واعماق دره را بر ریاست و سیادت مکه ترجیح داد، تا ان جا که این وضعیت او را فرسوده ساخت و باعث رحلت او گردید.