به گزارش روابط عمومی، نشست علمی پژوهشی «جریان شناسی تاریخی شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها» با ارائه حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سید رضا میرمعینی به همت انجمن علمی پژوهشی تاریخ معاونت پژوهش جامعه الزهرا علیهاالسلام برگزار شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی، مدیر گروه علمی آموزشی تاریخ اسلام جامعه الزهرا علیهاالسلام در ابتدای جلسه برای ریشه‌یابی تاریخ شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام به بررسی رویدادهای آغاز بعثت پرداخت و افزود: شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و همه معصومین علیهم‌السلام و اولیای خدا در طول تاریخ به مبارزه حق علیه باطل و به صدر اسلام برمی‌گردد.
استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام ادامه داد: پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم از زمانی که در سن ۴۰ سالگی به رسالت مبعوث شدند، مأمور بودند تا حکومتی ولایی، الهی و آسمانی را تا روز قیامت پایه‌گذاری کنند؛ روایات فراوانی همچون حدیث ارتقا، حدیث اجابت، نور، ثقلین، دار، غار، غدیر وغیره و نیز آیاتی از قرآن کریم که به توصیف جانشین پیامبر می‌پردازد، در جهت تثبیت این حکومت ولایی و آسمانی بوده است.
وی تصریح کرد: اما در مقابل حرکت پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم، گروهی بر آن شدند تا حکومت آسمانی را تبدیل به حکومتی زمینی کنند؛ این افراد برای رسیدن به خواسته‌های خود طرح‌ها و برنامه‌هایی داشتند که در نهایت، نتیجه آن خانه‌نشینی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را به دنبال داشت.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی بیان داشت: خداوند در قرآن مجید در سوره مدثر که چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است، می‌فرماید: «ای رسول کسانی که بر گرد شما می‌چرخند چهار دسته هستند: مؤمنان، اهل کتاب، مشرکان و بت پرستان و چهارمین گروه «الذین فی قلوبهم مرض»»؛ گروه آخر نه جزو مؤمنان و مشرکان و اهل کتاب هستند و اوصافشان در آیات ٨ تا ۲۰ سوره بقره آمده است. آنها منافقان و افرادی بودند که با تشکیلات سازمان یافته و با برنامه حرکت می‌کردند، با اسلام مخالف نبودند و برای گسترش اسلام سرمایه‌گذاری و تبلیغ هم می‌کردند، آنها خود را مصلح و مؤمن واقعی معرفی می‌کردند و مهمترین مشخصه آنها مخالفت با حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود. آنها می‌خواستند بعد از پیامبر خودشان حکومت کنند.
وی با بیان اینکه چند عامل برای ایجاد نفاق وجود دارد، گفت: نفاق معمولا برای سود دنیایی، تشویق و ترس از دست دادن موقعیت اجتماعی برای خود و بستگان، نفوذ و ایجاد اختلاف و همچنین سیاست و حکومت به وجود می‌آید.
وی افزود: سه عامل اول در مکه نمی‌تواند باشد، چون پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم به حسب ظاهر موقعیت و قدرت ندارد و هنوز حکومت تشکیل نداده تا نفوذی داشته باشد. بنابراین عامل چهارم باعث نفاق در مکه شده است.
مدیر گروه علمی آموزشی تاریخ اسلام جامعه الزهرا علیهاالسلام تصریح کرد: حکومت پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم عالم‌گیر می‌شود؛ آنها با یهود و نصارا در ارتباط نزدیک بوده و با توجه به کتاب آنان احتمال می‌دادند و فکر می‌کردند که پیامبر اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از نسل اسحاق است که می‌خواستند ایمان بیاورند، اما وقتی فهمیدند که پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم از نسل اسماعیل است، انکار و دشمنی کردند.
وی عنوان کرد: خداوند برای شناسایی آنها به رسولش فرمود: می‌توانی آنها را از لحن سخن و گفتارشان بشناسی. پیامبر از طرف این گروه بسیار آزار و اذیت شدند، چنانچه در قرآن کریم آمده: «ما أوذی نبی مثل ما أوذیت»؛ زیرا آنها علنا با پیامبر مخالفت نمی‌کردند، بلکه حتی دخترانشان را به همسری پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم درآورده بودند تا از خانه ایشان مطلع باشند.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی افزود: آنها با برنامه حرکت می‌کردند، بین این گروه و پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم تک و پاتک‌هایی صورت گرفته که تاریخ اسلام را تشکیل می‌دهد و نمونه‌ای از آن را می‌توان در جریان نزول آیات نجوا (سوره مجادله)، جنگ حزاب و سوره برائت مشاهده کرد که نتیجه آن معرفی امام علی علیه‌السلام به عنوان اصحاب سر پیامبر و نامیدن علی علیه‌السلام به «ایمان» و «فاتح» و «کسی که خدا و رسول از او راضی و او نیز از خدا و رسولش راضی است» و نیز «کسی که از پیامبر است»، شناسانده می‌شود.
وی یادآور شد: پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم در آخرین حج خود که حجه البلاغ، حج اکمال و حج اتمام است، با ابلاغ ولایت امیرالمومنین علیه‌السلام به کمال دین و اتمام نعمت خدا بر بندگانش جامع عمل پوشاند.
وی تصریح کرد: اگرچه در عرفات و منا گروه «الذین فی قلوبهم مرض» مانع ابلاغ ولایت امیرالمومنین و معرفی ۱۲ جانشین پیامبر شدند، اما در جریان غدیر، پیامبر اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم وصی خود را معرفی کرد و با شعار «حی علی خیر العمل» مردم را به بیعت با امام علی علیه‌السلام تشویق کرد.
استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام بیان داشت: از جمله کارهایی که «الذین فی قلوبهم مرض» در مقابل ولایت و جانشینی امام علی علیه‌السلام انجام دادند، جریان صحیفه ملعونه است. دو صحیفه‌ای که در ابتدا چهار نفر و در مجموع ۳۴ نفر آن را نوشته و امضا کردند و هم قسم شدند که بگویند پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم جانشینی معرفی نکرده و کسی که ادعای جانشینی کند، هر چند که از نزدیکان پیامبر باشد، باید او را کشت.
وی ادامه داد: عکس العمل پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم در مقابل این گروه، راه اندازی سپاه اسامه و بیرون فرستادن مخالفان امام علی علیه‌السلام از مدینه بود. پیامبر حتی این گروه را لعن کردند و کاغذ و قلم خواستند تا مطلبی بنویسند که بعد از ایشان کسی گمراه نشود.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی تصریح کرد: درمقابل تدابیر پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، این گروه اولاً به سپاه اسامه نپیوستند و ثانیاً در مقابل کاغذ و قلم خواستن پیامبر ادعا کردند که ایشان هذیان می‌گوید.
وی ابراز داشت: بعد از شهادت پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم نیز آنها قانون منع حدیث را وضع کردند تا بدین وسیله احادیث و سخنان پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم که در مورد ولایت و جانشینی امام علی علیه‌السلام بود به دست فراموشی سپرده شود.
مدیر گروه علمی آموزشی تاریخ اسلام جامعه الزهرا علیهاالسلام یادآور شد: آنها پس از شهادت پیامبر صلوات‌الله‌علیه و جریان سقیفه، سیاست تغییر احکام، سیاست فشار مالی، منع مناصب حکومتی از بنی هاشم، حذف قانون خمس و سیاست شخصیت تراشی را در برنامه خود قرار دادند. آخرین حربه پیامبر صلوات‌الله‌علیه در مقابل کارهای این گروه، سفارش حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام به سکوت بود.
وی خاطرنشان کرد: هر معصومی اگر در زمان معصوم دیگری بود، کار او را انجام می‌داد. تنها دو معصوم هستند که در یک دوره زمانی، دو رفتار متفاوت از خود نشان می‌دهند. امام علی علیه‌السلام در مقابل غصب خلافت سکوت می‌کند و حضرت زهرا علیهاالسلام فریاد دادخواهی سر می‌دهد.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی تصریح کرد: حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام برای بقای نسل امامت و حکومت ولایی و الهی لازم بود سکوت کنند والا ایشان را قطعا به شهادت می‌رساندند، اما حضرت زهرا علیهاالسلام مأمور به مبارزه و رسوا کردن این گروه و دفاع از ولایت بودند.
وی بیان داشت: اگر هر فرد دیگری به جز حضرت زهرا علیهاالسلام برای دفاع از حق حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام برمی‌خاست، غاصبان توجیهی داشتند، اما در مقابل حضرت زهرا علیهاالسلام نه تنها توجیهی نداشتند، بلکه هیچ گاه از ظلمی که به آن حضرت روا داشتند، تبرئه نشدند. آنها چون توان مقابله با حضرت زهرا علیهاالسلام را نداشتند، آن حضرت را به شهادت رساندند.
استاد جامعه الزهرا علیهاالسلام اظهار کرد: آنها فکر همه جا را کرده بودند، غیر از یک جا و آن هم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بود. آنها آمده بودند خانه را با اهلش به آتش بکشند، حضرت زهرا سلام الله اجازه خواستند که در را باز کنند و آن وقایع جانگداز به وقوع پیوست.
وی عنوان کرد: یک یهودی با دیدن چنین صحنه ای مسلمان شد و به امام علی علیه‌السلام گفت وقتی من چنین صحنه‌ای را دیدم همان لحظه به حقانیت اسلام و حقانیت تو ای علی پی بردم؛ زیرا من نگهبان در خیبر بودم و هنگامی که تو خیبر را از جا کندی، من این صحنه را دیدم و اینجا متوجه شدم که به امر الهی سکوت کردی و کاری انجام ندادی. امیرالمومنین علیه السلام مأمور به صبر بودند غیر از جایی که قسم خوردند که اگر بقیع را نبش قبر کنند، دست به شمشیر می‌برند.
حجت‌الاسلام والمسلمین میرمعینی با تصریح بر اینکه سکوت امام علی علیه‌السلام باعث بقای اسلام شد، تأکید کرد: اگر امام علی علیه‌السلام دست به شمشیر می‌برد، دشمنان داخلی و خارجی از جمله امپراطوری روم و ایران می‌آمدند و اساس اسلام را از بین می‌بردند.
مدیر گروه علمی آموزشی تاریخ اسلام جامعه الزهرا علیهاالسلام در پایان گفت: این سکوت امیرالمومنین علیه‌السلام و صبر ایشان در برابر مصیبت‌ها باعث شد که بعد از ۱۴۰۰ سال اسلام هنوز پابرجا باشد.
در پایان نشست، خانم نجمه صالحی دبیر انجمن علمی پژوهشی تاریخ از توضیحات مستوفی مدیر گروه تاریخ اسلام آموزش جامعه الزهرا علیهاالسلام قدردانی کرد و اظهار امیدواری کرد که این سلسله مباحث با هماهنگی‌های لازم ادامه داشته باشد.
نظرات