اصولا واژه خدمت، دستگیری، تیمار و توجه به دیگران از زیباترین واژه هاست و در اسلام به همه سفارش شده که نسبت به آن توجه داشته باشند.

اهل معرفت ارزش خدمت به خلق را خوب درک کرده اند از این رو زحمات فراوانی بر خود تحمیل کرده اند که نکند شبانه روزی بگذرد و از خدمت به خلق محروم باشند.

پیامبر اسلام (ص) می فرماید: وقتی صحنه محشر برپا می شود عابد را به بهشت می برند و می گویند مزد عبادت تو بهشت است و عالم را نگه می دارند و می گویند مزد کار تو شفاعت است.

هر کس برداشتی از واژه خدمت دارد، عارف، فیلسوف و عالم هر کدام به نحوی و برداشت هر کس بنا به ظرفیت خودش است.

گاهی انسان به خودش خدمت می کند و این امر با درمان امراض باطنی محقق می شود. کنترل زبان، کنترل چشم و کنترل نفس اینها بهترین نوع خدمت به خود است.

گاهی انسان خدمت به خانواده می کند که در روایت از امام صادق علیه السلام داریم: «اَلْكَادُّ عَلَى عِيَالِهِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ» كسى كه خود را براى خانواده‌اش به رنج بيفكند، همانند جهادگر در راه خداست.

گاهی انسان خدمت به هم نوع می کند که این قسم در خدمات عمومی قرار می گیرد، آنچه مهم است این که این اصل اساسی جایگاه خودش را در زندگی داشته باشد.

نقل است که امام علی در راهی در حرکت بودند، مردی مسیحی در مسیر گدایی می کرد، ایشان به او کمک کردند و به اطرافیانش نهیب زدند که شما از جوانی او استفاده کردید حالا که زمین گیر شده رهایش کرده اید.

مساله خدمت و ارائه خدمات را می توانیم در لایه ها و سلسله مراتب اداری بگنجانیم با این بیان که هر کس در پست بالا قرار دارد باید نسبت به این رابطه خدمتی توجه داشته باشد.

پیامبر (ص) می فرماید: خدا پناهگاه شماست تا وقتی که شما پناه دیگران باشید و از آنها دستگیری کنید.

و در جای دیگر می فرماید: «مَن قضى لأخيهِ المؤمنِ حاجَةً كانَ كمَنْ عَبدَ اللّه َ دَهرَهُ» هر كس براى برادر مؤمن خود حاجتى برآورد، چنان است كه همه عمرش را به عبادت خدا سر كرده باشد.

اصل اساسی همان است که حضرت فرمود: اگر به دیگران کمک کردی خدا به تو کمک می کند.

در روایت دیگر از پیامبر (ص) آمده است: کسانی که به دیگران خدمت می کنند در روز قیامت در امنیت به سر می برند. گویی این امنیت مزد خدمت به بندگان خداست.

به گواهی تاریخ پس از انبیا و اولیا، کسانی که در خدمت کردن به خلق حرف اول را می زنند علمای اسلام هستند. امام خمینی سراپای وجودش خدمت است. ایشان در تبعید هم می فرمود اصل، خدمت به مردم است. ایشان در وصیت نامه شان هم به مسئولین سفارش مردم و خدمت به آنها را می کنند. از منظر امام خمینی (ره) همه چیز امام، امت است از این رو خدمت به خلق یک اصل مهم و محکم کننده رابطه امام و امت است.

برای رسیدن به سعادت باید جامع نگر بود و برای جامع نگری باید دیگران را هم دید و به عبارتی باید درک متقابل در جامعه ایجاد شود.

نتیجه خدمت

بهشت پاداش خدمتگزاران است. پایه وجودی انسان چون بر اساس خدمت سرشته شده، ثمره اش بهشت است. خدمت مراتبی دارد و از اداره جنگ هشت ساله، نوشتن الغدیر توسط یک عالم، تربیت فرزند برای اینکه در مسیر دین گام بردارد، گره گشایی از کار کسی در محیط کار گرفته تا نگاه مهربانانه مسئولان به زیردستانشان، همه اینها نوعی خدمت است.

یک شمع روشن می تواند هزاران شمع را روشن کند و از نور او کم نشود، خدمت مانند این شمع است.

زبان استخوان ندارد ولی آنقدر قدرت دارد که می تواند دلی را بشکند. اگر دلی را نشکنید خودش بهترین خدمت به خلق خداست.

امام حسین علیه السلام می فرماید: حاجت مردم نزد شما و برطرف کردن آن از نعمت های الهی است، تلاش کنید این نعمت خدمت را از دست ندهید.