به گزارش روابط عمومی، حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام پنجمین امام شیعیان جهان روز جمعه (دوشنبه یا سه‌شنبه) اول ماه رجب یا به روایتی سوم ماه صفر سال ۵۷ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.

پدر ارجمندش حضرت امام سجاد علیه‌السلام و مادر گرامیش ام عبدالله، فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه‌السلام است و بنابراین امام محمد باقر علیه‌السلام از نسل هر دو فرزندان امام علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها یعنی امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام است.

حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام درباره مادر گرامی پیشوای پنجم شیعیان می‌فرماید: «آن بانو (فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه‌السلام) صدیقه‌ای بود که همانند او در میان فرزندان امام حسن علیه‌السلام دیده نشده است».

کنیه حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام، «ابوجعفر» و معروف‌ترین لقب ایشان «باقر العلوم» به معنای شکافنده علوم است، زیرا آن حضرت شکافنده معضلات فکری و حل‌کننده مسائل و پیچیدگی‌های علوم، و در گستردگی دانش و معارف، سرآمد و شخصیت منحصر به فرد عصر خویش بود.

شاکر، هادی، امین، صابر، ذاکر، جامع و حاضر از دیگر القاب آن حضرت است که هر یک بر وجه خاصی از کمالات و فضایل آن حضرت دلالت دارد.

حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام همزمان با واقعه جانگداز عاشورا در سال ۶۱ هجری، در سن ۴ سالگی بود که به همراه پدر و در کنار جد عزیزش حضرت سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام در کربلا حضور داشت.

آن حضرت در زمان شهادت پدر بزرگوارشان امام سجاد علیه‌السلام ر سال ۹۴ هجری قمری، ۳۶ سال سن داشت که امامت شیعیان را عهده دار شد. مدت امامت پنجمین پیشوای شیعیان جهان تا زمان شهادت ایشان، ۱۹ سال و دو ماه بود.

روایاتی از امام محمد باقر علیه‌السلام درباره انتظار فرج

امام محمد باقر علیه‌السلام فرمودند: «يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَغيبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَيا طُوبى لِلثّابِتينَ عَلى اَمْرِنا فى ذلِكَ الزَّمانِ؛ زمانى بر مردم مى‌آيد كه امام و پيشواى آنان غيبت مى‌كند، پس خوشا به حال كسانى كه در آن زمان بر فرمان ما استوار و ثابت قدم باشند»(بحارالأنور، ج 52، ص 145).

همچنین آن حضرت فرمودند: «وَاعْلَمُوا اَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ اَجْرِ الصّائِمِ؛ بدانيد كسى كه منتظر حكومت حقّ باشد، پاداش او همانند پاداش روزه‌دار شب‌زنده‌دار است» (اصول كافى، ج 2، ص 176، چاپ اسلاميه).

در روایتی دیگر از امام محمد باقر علیه‌السلام آمده است: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَلاَّ يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطَاطِ اَلْمَهْدِيِّ وَ عَسْكَرِهِ؛ كسی كه در حال انتظار امام زمان عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف مرده باشد، زيان نكرده كه در ميان خيمه يا لشگر حضرت نمرده است (يعنی هر جا بميرد، پاداش شهيد را دارد) (مُنتَخبُ الاَثَر فی الامام الثّانی عَشَر، ص 498؛ الكافی، ج ۱، ص ۳۷۲).